Mijn verhaal begon eigenlijk toen ik wist dat er iets was, maar niet goed kon plaatsen wat er was. Ik was altijd anders dan de rest. Ik voelde me nooit ergens thuis. Was altijd zoekende naar wie ik ben of waar ik thuishoor.
Had veel vrienden en maakte áltijd wat mee. Van vele trauma's tot levenslessen, op vroegere leeftijd heel veel liefdevolle dierbare verliezen, van gescheiden ouders tot eenzaamheid.
Het moederschap was wel het geen wat mij écht wakker heeft geschud. Zij maakte van mij de persoon tot wie ik nu ben. Zij gaf het voorbeeld, wat kind zijn is. Innerlijke kind in mezelf kende ik niet, voelde ik niet. Ik was compleet roekeloos, wist dat het anders moest maar ergens voelde ik ook het komt goed.
Er is áltijd licht aan het einde van de tunnel. Ik leerde hoe het is om één van mijn dromen te volgen. Een praktijk op te startten, want ik dacht: Ik kan iedereen helpen! Dit werkte voor een jaar. Dit was het niet.
Mensen vielen snel terug in het oude, wat had ik verkeerd gedaan?
Ik ging twijfelen aan mezelf.
Ik verloor letterlijk mijn eigen energie.